Stuck in the Sua Pan (Botswana)

Botswana, maandag 9 juni 2014 ... het zou een rustige dag worden, 175 km rijden naar een idyllisch afgelegen eiland (Kukome Island) midden in de Sua Pan (zoutvlakte) , wild kamperen en vooral veel zon en rust …

Aan rand van Sua Pan met aan horizon Kukome Island

Bij ons vertrek in Nata, vroeg op de dag, kopen we extra brandhout voor een gezellig groot kampvuur ’s avonds. De eerste kilometers gaan heel vlot over een mooie asfaltweg. Na 50 km is er een veterinary controle punt (in Botswana zijn er verschillende punten waar de auto wordt gecontroleerd op aanwezigheid van vers vlees en in sommige periodes is het verboden rood vlees te transporteren, om Mond en Klauw tegen te gaan). We informeren ons naar de weg en men zegt ons perfect te doen. We draaien de wildernis in en via een weinig bereden weg bereiken we na 75km de rand van de zoutvlakte. Onderweg zitten we geregeld naast de weg omdat de bandensporen moeilijk zichtbaar zijn.  Het uitzicht op de zoutvlakte is indrukwekkend! Vlak voor we de zoutpan opdraaien is er nog een veterinary controle punt maar deze is al een tijdje (enkele jaren dender we) verlaten. 

De eerste kilometers over de pan gaan lekker vlot tot we merken dat we steeds maar dieper en dieper wegzakken en de weerstand op de auto heel hoog wordt. We besluiten omkeer te maken. Met weinig grip en in een grote bocht proberen we terug te draaien maar al snel staan we vast. We stappen uit en zakken beide onmiddellijk weg in de glibberige massa. Na wat graven en het gebruiken van de  zandladders slagen we erin om een aantal keer 10 meter vooruit te rijden tot het goed fout gaat en we tot onze as in de modder zitten. Met veel moed beginnen we te graven rond de auto, proberen vooruit, achteruit, duwen , optillen met high lift jack,  ramp met hout bouwen, zandladders ervoor en erachter, … gevolg we zakken dieper en dieper weg en de situatie wordt stilaan uitzichtloos...

We besluiten dan maar om hulp in te roepen en bellen Bushlore (de verhuurmaatschappij in Johannesburg,  1200 km van waar wij zitten). Ondertussen hebben wij besloten het op een andere manier te proberen. Telkens de auto optillen en de put onder de banden vullen met modder en met hout te verstevigen. We tillen band per band op en zo draaien we ontelbare keren rond onze jeep. Centimeter per centimeter komen we terug hoger te staan en beide beginnen we er weer in te geloven. Na 4 uur staan we nog steeds op dezelfde plek maar is er ook uitzicht op hulp (Er kan iemand komen van de dichtstbij gelegen stad, 450 km verder). De Botswaanse politie heeft ook beloofd een oplossing te zoeken maar in Afrika is dit weinig betrouwbaar.

Na 20 rondjes krikken en put vullen slagen we erin om 30 cm achteruit te rijden, we zijn beide euforisch! Buslore laat ondertussen weten dat de hulp ons de volgende ochtend zal proberen te bereiken. Nu staan we voor de put met onze banden, achteruit is geen optie er terug door ook niet dus enkel erover. We bouwen met ons hout een brug over de achterste putten en wonder boven wonder slagen we erin om erover te raken. Het is nu nog 300 meter tot op een hard stuk. Meter per meter slagen we erin vooruit te komen, met onze zandladders en hout. We graven zelfs de bovenste laag modder voor de banden af zodat we minder weerstand hebben. Nog eens een uur later staan we terug op harde ondergrond, moe, voldaan en fier op onszelf! We laden ons recovery materiaal terug in, wat loodzwaar is geworden van de modder.

We rijden een 5 km terug tot aan de rand van de zoutpan waar we besluiten te wildkamperen. Met weinig water douchen we de modder van ons af, schone kleren aan en moeten we even bekomen tijdens een prachtige zonsondergang!  Een uur later horen we in de verte een auto aankomen, beide toch wat in spanning, we staan te wildkamperen en normaal passeren daar geen auto’s. Het blijkt uiteindelijk een truck van het Botswaans leger te zijn. Ze zijn gevraagd (via veel omwegen, heel de Botswaanse overheid is ermee bezig geweest)  ons te komen helpen. Ze zijn meer dan 2uur onderweg geweest om ons te bereiken. Brown en Ringo zijn onze redders van dienst en zijn dan ook heel blij te zien dat we al uit de modder zijn. Beide ook wel onder de indruk dat we het op eigen kracht gedaan hebben. Ze leren ons de lokale taal, vertellen veel over Botswana en hun familie. We kletsen voor een lange tijd met hen, ze zijn zo fier op hun land, onwaarschijnlijk! Moe en voldaan kruipen we met een pijnlijke rug onze daktent in.

 uitgebreid verslag van onze Botswana reis volgt nog.

Far over the top! (Dubai & Abu Dhabi, January 2014)

Via Frankfurt waar we een zeer korte verbindingstijd hebben en ver moeten stappen vliegen we vlot naar Dubai. Het is al laat als we landen. Aan de douane staat er een mega file. Ze nemen er hun tijd voor, na meer dan een uur aanschuiven is het eindelijk aan ons, paspoort stempelen en klaar. Omdat er zoveel volk aan de douane staat is de bagage al van de band gehaald, we zoeken onze valiezen en verlaten de luchthaven. Met het hotel hebben we een pick-up geregeld en per poepchique Lexus bereiken we na een 20 minuten rijden ons hotel. Onderweg vertelt onze chauffeur wat over Dubai en dat Abu Dhabi veel beter is, rarara waar hij vandaan komt? Het hotel is volgeboekt en we krijgen een upgrade naar de suite ... nice! Het is vrijdagnacht dus de uitgangsavond bij uitstek (in de Arabische wereld valt de zondag, of beter de hoogdag van de week op de vrijdag en begint de week op zondag). In de bar bij het hotel is er goede live muziek en bier. In de vroege uurtjes gaan we slapen.

Na het ontbijt wandelen we naar de grootse moskee van Dubai waar we de ‘open bus’ nemen, een bus die alle toeristische hotspots van de stad aan doet. Via alle impressionante gebouwen rijden we Dubai rond, alles is hier het grootste, langste, hoogste, ... ter wereld. Maar alles is manmade en niets is natuurlijk of authentiek. We maken een ‘cruise’ over de creek, een brede inlandse doodlopende rivier aan zee. Wel mooi en ze doen alle moeite om ons te doen geloven dat het authentiek is maar dat kunnen ze ons niet wijsmaken. Ook aan het "oude" stadscentrum is niets echt al doen ze ook hier alle moeite om het er zo te laten uitzien. Er hangt overal wel een zeer gemoedelijke en aangename sfeer. Halverwege hebben we er genoeg van, niet zozeer van de toer maar vooral van het gedrag van de toeristen die zich aanstellen, drummen en duwen alsof hun leven ervan af hangt. We nemen een taxi terug naar ons hotel en relaxen even in de laatste zonnestralen. We dineren in een gekend visrestaurant, valt wat tegen. Men is alles aan het afdekken en afplakken want ze verwachten regen/storm vannacht, uiteindelijk vallen er 5 druppels.

Dubai dat is shoppen in het kwadraat, de mall of the Emirates heeft 400 shops en giga indoor skipiste. De mall of Dubai 1200 winkels, een aquarium, waterval, schaatspiste, ... de shopping waanzin! We starten in de mall of the Emirates, na een paar uur nemen we de metro naar die andere mall. De metro is hier volledig computergestuurd, met een eerste en tweede klas en een aparte wagon voor vrouwen en kinderen. De metrostations zijn chiquer dan chique en zeer goed georganiseerd. Voor de namiddag hebben we High Tea bestelt in de Burj Khalifa, de hoogste toren ter wereld, 828 meter hoog en van overal zichtbaar, het nieuwe pronkstuk van de stad. At.mosphere is dan uiteraard ook de hoogste lounge ter wereld. De lift zoeft in amper 60 seconden naar boven, een aanval op je trommelvliezen. Het uitzicht is met geen woorden te beschrijven, het eten ook niet, gewoon top of the world! Genieten! Na deze top ervaring gaan we nog wat shoppen, onmogelijk om alle shops en verdiepingen te doen. Elke avond zijn er de Dubai Fountains, elke half uur een 3 minuten durend spektakel, een muziek en lichtspel met fonteinen in de hoofdrol, uiteraard de hoogste van de wereld. Knap! In de schaduw van de Burj Khalifa genieten we van een heerlijke shisha (waterpijp) en thee. Alcohol is op openbare plekken moeilijk te vinden enkel in de hotels. Wat ons weer opvalt is de gemoedelijke sfeer, de discipline van de mensen hier en de natuurlijke rust ook al is het koppenlopen. Voor we terug naar het hotel gaan kijken we nog een keer naar de Dubai Fountains, deze keer op muziek van Céline Dion, kippenvel. We hebben nog wat honger dus bestellen we nog roomservice, alles op de kaart ziet er lekker uit en dus bestellen we veel te veel.

We staan vroeg op want willen vandaag nog de Yellow Boats doen, een speedboot die rond de palm vaart. De palm is een kunstmatig eiland voor de kust van Dubai in de vorm van een palm. Er zijn nog verschillende projecten in aanleg hier, eilanden bouwen daar houden ze duidelijk van. De eilanden zouden per jaar wel 2 millimeter wegzakken. We krijgen een schitterend zicht op de skyline van Dubai. Verschillende keren pauzeren we en krijgen we een goede uitleg en tijd om foto's te nemen. Zo ook bij het Atlantis hotel, een indrukwekkend bouwwerk aan het uiteinde van de palm, bij de openingsceremonie (die 20 miljoen pond heeft gekost) hebben ze een vuurwerklijn van 5 km in zee gebouwd, weeral over erover dus! De suite hier kost 35 000 dollar per nacht, minimum boeking van 4 nachten. Op onze tour mag de Burj Al Arab uiteraard niet ontbreken, het statussymbool van Dubai, een indrukwekkend gebouw, het enigste 7 sterren hotel ter wereld. Lunchen doen we in The Observatory restaurant in het Marriot hotel (op de 52ste verdieping te bereiken via de traagste lift ter wereld). Hier heb je een mooi uitzicht op de palm. We nemen een taxi terug naar het hotel en daarna richting Abu Dhabi, een 1,5 uur rijden. Tegen de late namiddag zijn we er, checken in en genieten van een rustige avond.

Onze eerste dag in Abu Dhabi willen we vooral genieten van de zon en het strand. Tegen de avond nemen we de taxi naar het centrum. Het is hier nog veel mooier aangelegd dan Dubai. Veel minder torens maar mooier en vooral rustiger! We dineren in de Marina Tower Tiara, een roterend restaurant met zicht op de stad. Op de terugweg passeren we een garage met allemaal luxe merken, we kennen er niet 1 van. In Dubai zie je af en toe een knappe bak rijden, in Abu Dhabi heel de tijd. Abu Dhabi is dan ook pakken rijker dan Dubai, dat merk je in alles (ook in de restaurants).

Een bezoek aan Ferrari World mag uiteraard niet ontbreken bij een vakantie in Abu Dhabi. Het uiteraard grootste overdekte pretpark ter wereld, een indrukwekkend gebouw in de rode kleur van Ferrari. Elke attractie is een beleving op zich. De Formulla Rossa is een achtbaan die zich op minder dan 5 seconden naar een snelheid trekt van 240km/u, je maag plakt tegen je ruggenwervel. In een simulator kruip je in een F1 wagen en door de verschillende projecties en bewegingen zit je midden in een F1 wedstrijd. Zeer oncomfortabel en vermoeiend, wat moet dat zijn als je daar meer dan een uur in zit? Alle attracties zijn uniek op zich, 3D en 4D zoals we het nog nooit gezien hebben. De geschiedenis van Ferrari en het F1 palmares ontbreken uiteraard niet. Wel knap wat die Enzo Ferrari uit de grond heeft gestampt. Even twijfel maar neen toch maar bij Porsche blijven :-). We willen nog wat snelheid dus gaan we karten op het Yas Marina circuit, de karts halen snelheden van 70km/u. Katrijn eindigt 4de, ik 3de. Onze  2 laatste dagen geniet we van de zon en heerlijk niks doen. Met een vlucht in het midden van de nacht zijn we snel terug in België.

Dubai en Abu Dhabi, het is echt over erover, we zijn blij dat we het gezien hebben maar geef ons toch maar de rust en weidsheid van Afrika.